Het staat er parmantig en een beetje trots daar aan de Markt: het oude stadhuis van Ootmarsum. Het werd in 1965 uitgebreid met twee vleugels: één aan de Schiltstraat en de ander aan het Kerkplein. In die laatste vleugel zit de hoofdingang van het grote stadhuis.
 
Maar het mooiste deel van het stadhuis is toch wel dat oudste stuk. Met de mooie versierde gevel aan de Markt. En met daarnaast de oude stadspomp. Die twee horen bij elkaar. Ze zijn daar in hetzelfde jaar neergezet en door dezelfde architect ontworpen.
 
De geschiedenis van een Ootmarsums stadhuis, gaat al heel ver terug. Er moet in de 15e eeuw, dat is tussen 1400 en 1500 al zo’n stadhuis hebben gestaan in de buurt van de Stenen Poort, waar de Rabobank staat. Het is vast geen groot en opvallend gebouw geweest. Want op de stadsplattegrond die Jacobus van Deventer in 1560 maakte, staat geen stadhuis aangegeven. Op die kaart staan wel de kerk, het gasthuis en de twee stadspoorten. (Zie het verhaal “Stadsplattegrond”).
 
Het stadhuis bij de Stenen Poort raakte in verval. In 1564 besloot het stadsbestuur een nieuw te bouwen en dat moest in het centrum van de stad komen te staan, aan de Markt.
 
Het hout werd gehaald uit de bossen van Delden, Mander en Vasse. De zandstenen moesten uit de steengroeven van Isterberg en Gildehaus komen. Voor het vervoer daarvan moesten de boeren van Ootmarsum en omgeving zorgen. Met paard en wagen werden de stenen aangevoerd. Zij ontvingen daarvoor geen geld, maar brood, spek, eieren en bier.
 
Volgens oude archiefstukken werd dat stadhuis in 1564 gebouwd in vakwerkstijl met gebinten.
 
Het deed ruim 200 jaar dienst. In dat jaar werd besloten een nieuw stadhuis te bouwen. Het moest wel op dezelfde plaats komen, dus moest eerst het oude worden gesloopt. Dat had ook voordelen, want veel van de stenen konden opnieuw worden gebruikt. Het nieuwe stadhuis werd opgebouwd naar een tekening van architect Egbert Schrader. Het gebouw was in 1778 klaar.
 
Het werd een stadhuis zonder torentje. Er werd een koperen windwijzer op de nok van het dak gezet. Tegelijk met het stadhuis werd ook een stadspomp geplaatst. In de zwengel van de pomp kun je het jaartal 1777 nog lezen. Die zwengel was dus al klaar, voordat de pomp er stond.
 
Pas veel later werd een torentje op het stadhuis gezet. Dat was in 1839. Men was toen bezig met de sloop van de oude kerk- of stadstoren. Het puin van die toren werd verkocht en van de opbrengst kon een nieuwe toren op het stadhuis worden betaald.
 
Verder werden ook het uurwerk en de klok van die kerktoren in de stadhuistoren gezet. Nu hadden de inwoners van Ootmarsum weer een openbare klok!
 
In de loop der jaren daarna moest bij herhaling het klokje van de stadhuistoren worden gerepareerd. In 1936 was het klokje zo slecht, dat het uit de toren werd gehaald. Er was geen geld om een nieuw uurwerk te kopen en zo bleef het torentje op het stadhuis vele jaren zonder klok.
 
In 1993 konden een antiek uurwerk, een nieuwe klok en nieuwe wijzerplaten worden geplaatst. Die klok werd op 20 augustus 1993 door Koningin Beatrix onthuld en heeft de toepasselijke naam “Beatrix-klok” gekregen.
 
Het stadhuis werd in 2003 door de nieuwe gemeente verkocht. Het zal als monument altijd in Ootmarsum blijven staan.
 
Twents
1.
D’r haank ’n mooi klökske in ’n toarn van ’t stadhoes.

2.
A’j op tied wilt wèèn, mö’j de klok in de gaatn hoaln.

3.
Hee hef de klok heurn luudn, mer wet nich woar ’n kleppel haank

4.
“Ik kan wa op de klok kiekn, mer ik kan nich zeen hoo laat of’t is,” zèè de jong tegn de meester.