Hofmeiershuis
Het Postagentschap, ouderen spreken nog van Postkantoor, staat midden in de Grotestraat. De gevel van dat pand aan de kant van de Grotestraat is wat bont en druk. Dat komt door de etalages en de reclame. De bovenkant van die gevel ziet er heel wat deftiger uit. En als je langs de zijgevel aan de kant van de Ganzenmarkt loopt, dan kun je aan het gebintwerk (houten vakwerk) zien dat het een heel oud pand is. Een onderzoek heeft aangetoond dat het huis in of kort na 1590 is gebouwd.
 
In het verhaal “Postkantoor” in dit boek kun je lezen dat het pand nooit als postkantoor is gebouwd; dat stond op een heel andere plaats in de stad.
 
Je hebt hier te maken met het zogeheten Hofmeiershuis. Nu moet je natuurlijk wel weten wat een Hofmeier is. Je kunt daarover al iets lezen in het verhaal over Engels’ Tuin.
 
Het was rond het jaar 850 dat een heel groot deel van Europa toebehoorde aan één keizer. Omdat deze dat grote rijk niet alleen kon besturen, verdeelde hij het in stukken. In elk stuk stelde hij een leenman aan. In het gebied waartoe ook Twente behoorde, werd de bisschop van Utrecht de leenman. Maar ook deze verdeelde dat gebied in stukken. Het was hem ook te groot om alles alleen te kunnen regelen. De bisschop noemde elk deel een Hof. En je raadt het natuurlijk al: zo’n Hof werd bestuurd door een Hofmeier. Die Hofmeier moest erop toezien dat de bezittingen van de bisschop goed werden beheerd. Die bezittingen bestonden vooral uit boerderijen met de bijbehorende grond. De boeren huurden die boerderijen en daarvoor moesten ze elk jaar huur of pacht betalen. De Hofmeier moest zorgen dat die pacht werd opgehaald. Dat geld was deels voor de bisschop en deels voor de Hofmeier. In sommige gevallen zorgde de Hofmeier ook voor rechtspraak in de Hof.
 
In Twente waren zeven van die Hoven. De belangrijkste, of Hoofdhof was de Hof Ootmarsum. Een bekende familie van Hofmeiers in Ootmarsum was de familie Van Beverforde. Leden van die familie zijn een paar honderd jaar Hofmeier geweest.
 
De laatste Hofmeier van de Hof Ootmarsum heette Antony Vosding van Beverforde; de naam Vosding was ooit aan de familienaam toegevoegd. Deze Antony Vosding van Beverforde woonde in het huis dat op de hoek van de Ganzenmarkt met de Grotestraat staat. Daarom wordt dat huis wel het Hofmeiershuis genoemd. Antony schonk in 1830 het huis aan Hendrik Engels. Deze voegde in 1832 de naam Van Beverforde aan zijn eigen naam toe. Vanaf die tijd heette hij Hendrik Engels van Beverforde.
 
Hij had enkele kinderen waarvan zijn zoon Wennemar Jan Engels van Beverforde de eigenaar van het Hofmeiershuis werd. Deze verhuisde naar Zutphen, waar hij in 1914 overleed. Zijn zuster erfde alles. Bij haar dood werden alle bezittingen aan de Overijsselse Landbouw Maatschappij geschonken (zie het verhaal Engels’ Tuin). Daartoe behoorden onder andere Engels’ Tuin en de boerderij van Veneklaas.
 
Nadat de laatste eigenaar van het Hofmeiershuis, Wennemar Jan Engels van Beverforde was verhuisd, deed het enkele jaren dienst als woning van een (hoofd-)onderwijzer van de Openbare Lagere School. In die periode werd niet van Hofmeiershuis, maar van het Engels’ Huis gesproken. Daarna woonden er enkele burgemeesters. Dat waren burgemeester Jhr. W. J. H. Hora Siccama (1922-1926) en Jhr. E. L. M. Th. J. von Bönninghausen (1927-1939).
 
Twents
 1.Een van de mooie vakwerkhuuze in Oatmössche steet an de Grotestroat. Het is noe postkantoar en tabakswinkel.
2.Veural an de kaant van ’n Gaanzenmarkt kö’j ’t gebintwark good zeen.
3.In dat hoes hebt hofmeiers en burgemeesters woond.
4.Noe kö’j doar postzèègels, sigaarn, beuke en blaar koapn.