Klooster Maria ad Fontes
Als je het woord klooster hoort, denk je misschien meteen aan een heel oud gebouw, waarin paters of zusters wonen die de hele dag lopen of zitten te bidden. Dat het niet altijd zo is, kun je zien aan het klooster Maria ad Fontes dat aan de Oostwal staat. Eigenlijk is het helemaal geen klooster meer. Het is een klooster / verzorgingshuis voor zusters.
Maar het is wel ooit als een echt zustersklooster begonnen. Dat was in het jaar 1850. In die tijd stonden er vooral kloosters ten zuiden van de grote rivieren Rijn en Waal, dus in Brabant en Limburg. Er mochten van de regering toen geen kloosters in de rest van Nederland worden gebouwd. Slechts heel zelden werd daarvoor toestemming gegeven.
Zo slaagde de Congregatie van de Zusters van Onze Lieve Vrouw van Amersfoort erin om in Ootmarsum een klooster te stichten. Dat was te danken aan de rijke Ootmarsumse wijnhandelaar Teusse. Deze had enkele dochters die kloosterzuster waren geworden bij de Congregatie van de Zusters van Onze Lieve Vrouw van Amersfoort. Zij vroegen hun vader of hij voor hen een huis wilde kopen, waar zij en enkele medezusters zouden kunnen wonen. Zij wilden namelijk ook graag in Twente werken. Vader Teusse kon zijn dochters niets weigeren en kocht een stuk grond op de hoek van de Oostwal en de Kloosterstraat. Daar stond een groot huis en daarin gingen op 5 januari 1850 vijf zusters wonen. Niet lang daarna kon in dat huis een klein kapelletje worden ingericht. Het gebouw moest in de loop der jaren telkens worden uitgebreid, omdat steeds meer zusters in Ootmarsum kwamen wonen.
De Zusters van Onze Lieve Vrouw van Amersfoort zaten niet de hele dag in de kapel om te bidden. Zij hielden zich met twee belangrijke werkzaamheden bezig: het geven van onderwijs en de opvang van kinderen. Dat waren vaak weeskinderen, dus kinderen zonder ouders. Maar ook kinderen uit arme gezinnen werden opgevangen. In het begin alleen meisjes. De zusters stichtten hiervoor het Radboud-Internaat. Het geld hiervoor kregen ze van ……. inderdaad van de wijnhandelaar Teusse.
Om onderwijs te kunnen geven, werden een kleuterschool en een lagere school gebouwd. De lessen werden natuurlijk door de zusters zelf gegeven.
Langzamerhand werd het oude klooster bouwvallig en te klein. Er moest een nieuw gebouw komen. De oude gebouwen werden afgebroken en er kwam een geheel nieuw klooster aan de Oostwal te staan, compleet met een prachtige toren. In 1938 was het klooster klaar.
In 1950 was er feest voor de zusters aan de Oostwal. Het was namelijk 100 jaar geleden dat ze in Ootmarsum waren gekomen. Ook Ootmarsum was altijd blij geweest met de zusters. Want zij hadden al die jaren voor goede, liefhebbende kinderopvang en voor prima onderwijs gezorgd. Dankzij die zusters kwamen hier een kleuterschool, een meisjesschool en een naaischool.
Uit dankbaarheid schonk de bevolking van Ootmarsum het klooster een prachtig Mariabeeld, dat nu nog steeds aan de gevel boven de hoofdingang staat. Bij die gelegenheid werd ook de naam Maria ad Fontes aan het gebouw bevestigd. Dat betekent Maria bij de Bronnen en heeft te maken met de vele bronnen in en rond de stad Ootmarsum.
Toen het klooster in het jaar 2000 het 150-jarig bestaan vierde, werd een boek over de geschiedenis ervan geschreven.
Als klooster / verzorgingshuis biedt het aan veel zusters een fijne en onbezorgde oude dag. Het kloostergebouw mag natuurlijk nooit worden afgebroken.
Twents
- De zusters van ’t klooster hebt a joarn zorgd veur keender oet aarme hoeshoaldns.
- Wichter oet Oatmössche gungn vrooger noa de zustersschool aan de Putstroat.
- De bewaarschool was veur keender van dree tot zes joar.
- In’t klooster woont noe meest zusters dee oald, gebrekkig en zeek bint. Zee wodt doar verzorgd.
Er zijn geen items gevonden.