Geplaatst op 08-02-2012
| 2695 keer bekeken
| 0 reacties
“Over de kerk in Ootmarsum kun je wel een heel boek schrijven.” Dat zinnetje hoor je vaak, als mensen zich met de geschiedenis van de r.- k. kerk van de H. H. Simon en Judas bezighouden.
Wees maar gerust, dat zullen wij hier niet doen. Dat is immers ook niet de bedoeling van dit “geschiedenisboek.” Wij werken hier met korte verhalen. Bovendien is er al een boek over de kerk geschreven “Geschiedenis van Kerk en Parochie Ootmarsum” heet het.
Maar over die kerk is wel zoveel te vertellen dat we daarvoor aan één verhaal niet voldoende hebben. We hebben daarom besloten een paar verhalen te maken die met de kerk en met onderdelen van die kerk te maken hebben. Die verhalen worden niet achter elkaar geplaatst. Je mag ze gerust op verschillende tijden lezen. Je gaat dan vanzelf ook vaker naar dat prachtige kerkgebouw kijken, zodat je het goed leert kennen. Ga dan eens op een tijd, wanneer een kerkewacht aanwezig is. Deze kan je nòg meer vertellen dan in jouw boek staat.
In het hoofdstuk over bisschop Radboud staat dat er reeds rond het jaar 700 in Ootmarsum een kerkje werd gebouwd. Zo’n kerkje of oratorium stond er ook nog toen bisschop Radboud hier in 917 overleed.
Ootmarsum ging het in de Middeleeuwen, zo heette de periode van 500 – 1500, erg goed. Daar werden andere plaatsen soms jaloers om en probeerden wat van die rijkdom mee te pikken. Ook roofzuchtige graven en hertogen brachten wel eens een bezoek aan het plaatsje. En als ze dan weer vertrokken, dan lieten ze vaak een aantal geplunderde en in brand gestoken huizen achter. Ook de houten kerk ontkwam niet aan de vernielzucht van die overvallers. Maar telkens bouwden de inwoners van Ootmarsum hun kerk weer op. En telkens opnieuw werd een houten kerk gebouwd.
In het jaar 1195 vond weer zo’n overval plaats en werd de houten kerk verwoest. Maar toen besloten de Ootmarsummers een nieuwe kerk van Bentheimer steen te bouwen. Die zou niet zo gauw te vernielen zijn.
Een Duitse architect of bouwmeester maakte de tekening. Hij tekende een kerk, waarvan er ook in Duitsland enkele stonden: een Westfaalse Hallekerk. In Nederland was deze bouwstijl nog niet toegepast. En tot op heden is onze kerk in Ootmarsum uniek in Nederland!
Er werd in 1196 met de bouw begonnen en het eerste gedeelte was in 1220 klaar. Maar liefst 24 jaar was er aan dat deel gewerkt. En toen stond er nog niet eens een toren voor de kerk. Die kwam er pas in 1250.
Misschien kun je onthouden dat het eerste deel van de kerk in Romaanse stijl werd gebouwd: dikke muren en kleine ramen. De toren die vóór de kerk stond, was een machtige kolos van wel 8 meter breed en 8 meter diep. Hij was veel hoger dan de toren van nu en was tot ver in de omtrek te zien.
Maar het bleek al spoedig dat de kerk te klein was. Ootmarsum was immers een van de grootste parochies in Twente. Ook mensen uit het tegenwoordige Tubbergen, Tilligte, Lattrop, Denekamp en uit delen van Weerselo moesten in Ootmarsum naar de kerk. Zelfs katholieken uit Almelo kwamen naar hier.
Daarom werden er enkele delen bij de kerk aangebouwd, totdat hij rond 1500 klaar was. De bouwstenen kwamen uit de steengroeven van Bentheim en Gildehaus. Boeren uit de parochie moesten de stenen met paard en wagen ophalen. Je begrijpt dat het een moeilijk karwei was dat veel tijd in beslag nam. Er waren metselaars en timmerlui die er bij het begin van de bouw wel bijwaren, maar nooit zagen dat de kerk klaar was.
Ootmarsum kreeg een prachtige kerk, waar we tot op de dag van vandaag trots op mogen zijn. Eén belangrijk onderdeel is er niet meer……de toren! Maar daarover meer in een ander hoofdstuk.
Twents
- De katholieke kark steet midn in de stad.
- De huuze stoat um de kark hen e bouwd, asof ze bescharming zeukt.
- De zwoare steen’ wedn met peard en waag haald oet ’t Duutse plaetske Bèèntem.
- Umdat ’t zunne bizondere kark is, komt völ leu van wied vot het gebouw bekiekn.